Leasing operacyjny jest najbardziej powszechną formą leasingu samochodu wśród przedsiębiorców. Polega on na przekazaniu przez leasingodawcę, na czas oznaczony, prawa do użytkowania przedmiotu leasingu zgodnie z umową, w zamian za opłaty zwane ratami leasingu, dokonywane przez leasingobiorcę.

Minimalny czas trwania umowy leasingu operacyjnego dla samochodu osobowego wynosi dwa lata. Przedsiębiorca, który przejmuje przedmiot leasingu w ramach takiej umowy, nie amortyzuje samochodu w swojej działalności, ponieważ pojazd ten jest składnikiem majątku leasingodawcy i to firma leasingowa dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Korzystający, czyli leasingobiorca otrzymuje faktury za raty leasingowe i księguje je po stronie kosztów w KPiR. Podatnik VAT odlicza również VAT z faktury zgodnie z przeznaczeniem pojazdu.

Rozliczanie kosztów związanych z leasingiem

Od 1 stycznia 2019 przedsiębiorcy będą mieli dwie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodów osobowych firmowych:

• 100%: jeżeli prowadzona będzie ewidencja potwierdzająca wykorzystywanie pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej podatnika,
• 75%: dla samochodów wykorzystywanych również do celów niefirmowych.

Nie zmieniają się natomiast zasady odliczania VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym (art. 86 a ustawy o VAT). Przedsiębiorcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% lub 100% podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, niezależnie od tego, jaką część faktury zaliczy do kosztów podatkowych. Co ważne, podane wyżej limity uwzględniają również VAT, który nie może zostać odliczony.

Rozliczanie ubezpieczenia pojazdu

Nowe przepisy, które obowiązują od 1 stycznia 2019 roku wskazują, że zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ubezpieczeniem AC samochodu należy pamiętać o limicie wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 47 updof. Według nowych uregulowań nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie AC samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Powyższego ograniczenia nie trzeba stosować w przypadku ubezpieczeń OC i NNW i innych, gdyż są to ubezpieczenia, za które wysokość składki nie jest uzależniona od wartości rynkowej pojazdu.

*Uwaga!* Ministerstwo Finansów nie zajęło jeszcze oficjalnego stanowiska w sprawie zasad zaliczenia w koszty uzyskania przychodu ubezpieczenia GAP, dlatego też należy uważnie sprawdzić, w jaki sposób została zawarta umowa ubezpieczenia.

Jeżeli polisa została wyceniona na podstawie wartości pojazdu i uznana jako ubezpieczenie dobrowolne to koszt podatkowy jest objęty limitem kwotowym (150 000 zł). Gdy przedmiotem ubezpieczenia GAP jest utrata wartości ubezpieczonego pojazdu w okresie ubezpieczenia to księguje się 100% kosztu.

Natomiast jeśli GAP jest traktowany jako koszt eksploatacyjny to należy go objąć limitem procentowym (75%).