Aby założyć firmę, nie wystarczy złożenie wniosku CEIDG-1. Jest jeszcze kilka miejsc, które  przyszły przedsiębiorca musi odwiedzić, choćby w celu wyrobienia numeru NIP, wyboru metody opodatkowania i okresów rozliczeniowych (US), zgłoszenia do odpowiednich składek w ZUS czy założenia  firmowego rachunku bankowego. Szczegółowy opis miejsc oraz formalności znajduje się w artykule „Inne obowiązki„.

Firmy, które prowadzą małą księgowość, mają prawo do zaliczenia w koszty wartości zakupionych, wytworzonych lub otrzymanych składników majątku. Należy mieć na uwadze, że w przypadku składników majątkowych, kosztem nie jest cena nabycia czy wytworzenia, lecz odpis amortyzacyjny.

Amortyzacja wiąże się z zaliczeniem w koszty prowadzenia działalności gospodarczej wartości zakupionych lub posiadanych środków trwałych. Amortyzować można środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które są przez podatnika wykorzystywane  na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie dzierżawy czy umowy najmu.

„Ewidencja środków trwałych” musi zawierać wszystkie składniki majątku firmy, których wartość przekracza 3500 zł. Składniki tańsze również można ewidencjonować, ale nie ma takiego obowiązku.

Amortyzacji podlegają również:

• spółdzielcze prawo własności,
• prawa majątkowe i autorskie oraz licencje, które wprowadza się do „Ewidencji wartości niematerialnych i prawnych”.

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne amortyzowane inaczej niż jako „odpis jednorazowy w miesiącu zakupu”, należy amortyzować poczynając od miesiąca następnego po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do „Ewidencji”.

Metody amortyzacji

Odpis jednorazowy

W 2010 roku przy zakupie środków trwałych z grupy 3-8 (z wyjątkiem samochodów osobowych oraz wartości niematerialnych) i prawnych. w koszty miesięcznych zakupów można było wliczyć całą wartość wydatku. Jedynym ograniczeniem była maksymalna suma jednorazowych odpisów, która w ciągu roku nie mogła przekroczyć równowartości 100 000 EURO (ok. 422 tys. zł w 2010 roku).

Amortyzacja liniowa

Równe odpisy miesięczne dokonywane przez cały okres trwania amortyzacji.

Amortyzacja degresywna

To przyspieszona forma amortyzacji. Objęte nią mogą zostać środki trwałe, które należą do 3, 4, 5, 6 i 8 grupy oraz środki transportu, z wykluczeniem samochodów osobowych.

Amortyzacja liniowa dla środków trwałych używanych i ulepszonych

• Środek trwały używany – przed nabyciem był używany przez co najmniej 6 miesięcy (60 miesięcy w przypadku budynków i budowli).
• Środek trwały ulepszony – nakłady użytkownika na jego ulepszenie, poniesione przed wprowadzeniem środka do „Ewidencji środków trwałych” przekroczyły 20% jego wartości początkowej (30% w przypadku budynków i budowli).

Dla takich środków trwałych można zastosować wyższe, indywidualne stawki amortyzacyjne. Stosuje się je według następujących zasad:

A) dla środków trwałych z grup 3,4,5,6 i 8 –

• 24 miesiące, jeżeli wartość początkowa środka nie przekracza 25 000 zł,
• 36 miesięcy, jeżeli wartość początkowa środka zawiera się w przedziale 25 000 – 50 000 zł,
• 60 miesięcy dla droższych;

B) dla pojazdów – 30 miesięcy,
C) dla budynków i budowli – 10 lat,
D) dla kiosków, budek, domków kempingowych – 36 miesięcy.

Aby firmy rozliczające się na odstawie KPiR, mogły poniesiony wydatek zaksięgować w koszty, muszą spełnić łącznie dwa wymienione niżej warunki.

1. Prawidłowo udokumentowany wydatek:

• faktura VAT, a zwłaszcza faktura VAT marża, faktura VAT RR, faktura VAT MP, dokumenty celne, rachunki, faktura korygująca oraz nota korygujące, zwane dalej „fakturami”, zgodnie z warunkami określonymi w odrębnych przepisach dotyczących VAT, lub
• inne dowody:
  • dzienne zestawienia dowodów (faktury dotyczące sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zapisem zbiorczym;
  • nota księgowa, sporządzona w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, która wynika z dowodu obcego lub własnego, otrzymana od kontrahenta podatnika lub przekazana kontrahentowi;
  • dowody przesunięć;
  • dowody opłat pocztowych i bankowych;
  • inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz inne dokumenty;
  • dowód wewnętrzny – dokument zawierający w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określający: przy zakupie – nazwę towaru oraz jego ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku), dotyczący:
    • zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów zwierzęcych i roślinnych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeśli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i poubojowej obróbce tych zwierząt;
    • zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ( PKWiU ), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
    • wartości produktów zwierzęcych i roślinnych, które pochodzą z własnej uprawy lub hodowli podatnika;
    • zakupu materiałów pomocniczych w jednostkach handlu detalicznego;
    • kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
    • zakupu od ludności odpadów poużytkowych, które stanowią surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
    • wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawę do sporządzenia takiego dowodu stanowi dokument, który obejmuje całość opłat na te cele;
    • opłat sądowych i notarialnych;
    • opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej do 31 grudnia 2008 roku.
    • wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi stosownych danych (danych kto, komu, kiedy, za co i ile zapłaci, z podpisem); podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu;

2. Wydatek koniecznie musi być związany z osiąganiem przychodów lub zabezpieczaniem źródła przychodów.

Księgowanie większości kosztów (np. utrzymania lokalu, wynagrodzeń pracowniczych czy zakupu towarów handlowych) nie stanowi problemu. Ważne jednak, aby poniesiony koszt miał  odpowiednie uzasadnienie. Wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między dokonanym zakupem a zaksięgowaniem do w kosztów, jest obowiązkiem przedsiębiorcy. Takim kosztem może być, np. telewizor (w poczekalni gabinetu dentystycznego czy w pubie, ale już nie w domu przedstawiciela handlowego, który głównie sam jeździ do klientów) lub urządzenie GPS (u przedstawiciela handlowego czy w firmie logistycznej, ale już niekoniecznie u dentysty).

Wydatki, których nie można księgować jako koszt

Ustawa o podatku dochodowym wymienia wydatki, które nie mogą być zaksięgowane jako koszt.

1. Za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się:

• wydatków na:
  • nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  • nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  • ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;
• odpisów za zużycie samochodu osobowego, które dokonywane są według zasad określonych w art. 22a–22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote – według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu przekazania samochodu do używania;
• strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1;
• strat, które powstały w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności;
• odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:
  • podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
  • odpisy i zwiększenia, które – w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych -obciążają koszty działalności pracodawcy, o ile środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu;
• wydatków na:
  • spłatę pożyczek (kredytów), z wykluczeniem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że koszt uzyskania przychodu stanowią wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
    • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota pożyczki (kredytu) otrzymanej  – w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
    • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne, które stanowią spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,
  • spłatę innych zobowiązań, w tym zobowiązań związanych z udzielonymi gwarancjami i poręczeniami,
  • umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem (nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów;
• odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów;
• wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w sytuacji prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników;
• darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z założeniem, iż kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje;
• podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn;
• jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy;
• kosztów egzekucyjnych wynikających z niewykonania zobowiązań;
• grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar;
• kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu:
  • nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
  • niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
• dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 roku o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664), z tym że kosztem uzyskania przychodów jest poniesiona opłata produktowa, o której mowa w art. 12 ust. 2 tej ustawy;
• dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.), z tym że koszty uzyskania przychodów stanowią poniesione opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 14 tej ustawy;
• dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z 2008 r. Nr 223, poz. 1464 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664), z tym że kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 3 oraz art. 64 ust. 2 tej ustawy;
• dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666), z tym że kosztem uzyskania przychodów są poniesione wydatki, o których mowa w art. 37 ust. 4, oraz poniesione opłaty, o których mowa w art. 38 ust. 2 tej ustawy;
• wierzytelności odpisanych jako przedawnione;
• odsetek za zwłokę w związku z nieterminowymi wpłatami należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa;
• kar umownych i odszkodowań za wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług;
• wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem tych wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona;
• odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3;
• rezerw, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw; nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości;
• kosztów reprezentacji, zwłaszcza tych poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych;
• kwot dodatkowych, które, zgodnie z przepisami o cenach, podlegają wpłaceniu do budżetu państwa;
• kwot dodatkowych opłat rocznych za niezabudowanie bądź niezagospodarowanie gruntów w określonym terminie, wynikającym z przepisów o gospodarce nieruchomościami;
• udzielonych pożyczek, w tym straconych pożyczek;
• wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej;
• składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:
  • wpłat podatników prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej,
  • składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw – do wysokości, która łącznie nie przekracza w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne; w przypadku, gdy przedsiębiorca nie wypłacał tych wynagrodzeń, kwota składek zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej kwocie 114 zł;
• kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego;
• naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
• odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji;
• strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny;
• wydatków ponoszonych na rzecz pracowników za używanie przez nich samochodów na potrzeby wykonywanej działalności:
  • w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
  • w jazdach lokalnych – w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra;
• składek na ubezpieczenie społeczne oraz Fundusz Pracy i inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw – od nagród i premii wypłaconych w gotówce lub papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
• wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e;
• wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• zapłaconych odsetek i prowizji od kredytu, za który nabyto papiery wartościowe, udziały lub pochodne instrumenty finansowe, przypadających proporcjonalnie na tę część kredytu, która nie została wydatkowana na nabycie tych papierów wartościowych, udziałów lub pochodnych instrumentów finansowych;
• umorzonych pożyczek, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego;
• umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne;
• wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych stanowią jednak koszt uzyskania przychodu ;
• podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
  • a) podatek naliczony:
    • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług  (podatek VAT) lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
    • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
  • podatek należny w przypadku:
    • importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
    • przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
  • kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a–22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług;
• strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków;
• odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a–22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
• odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
  • nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:
    • nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
    • dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
    • nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
  • jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 roku nabyte zostały lecz niezaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
  • oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania;
• odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wniesione do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how);
• poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt. 36, za używanie niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; aby ustalić faktyczny stan przebiegu samochodu, konieczne jest prowadzenie przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu;
• składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;
• strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym;
• wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa;
• opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
• kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych;
• wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra;
• strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy;
• niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba;
• nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek;
• wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137;
• składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
  • wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
  • możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
  • wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie;
• składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconych w roku podatkowym przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
• dodatkowej opłaty wymierzanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;(uchylony);
• poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

2. Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność udokumentowano:

• postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
• postanowieniem sądu o:
  • oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
  • umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub
  • ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
• protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

3. Nieściągalność wierzytelności, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21, uznaje się za uprawdopodobnioną, zwłaszcza wówczas, gdy:

• dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku albo
• zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
• wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
• wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika, na drodze powództwa sądowego.

3a. (uchylony).
3b. Przepis ust. 1 pkt 46 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1.
3c. Przepis ust. 1 pkt 43 lit. c stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.
3d. Przepis ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
3e. Przepisu ust. 1 pkt 38 zdanie po średniku nie stosuje się przy zamianie jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami dokonanej na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych.
4. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą odpowiednio pojemność silnika.
5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość wpłat dokonywanych przez przedsiębiorców, prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji, na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, uznawaną za koszt uzyskania przychodów.
7. Ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd – dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.
8. Przepis ust. 1 pkt 38b stosuje się wyłącznie przy określaniu dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 5 pkt 1 i 2 oraz art. 30b ust. 2 pkt 1–4.

Osoba prowadząca działalność gospodarczą może powierzyć księgowość swojej firmy do biura rachunkowego. Należy jednak mieć świadomość, iż za błędy biura rachunkowego i tak odpowiedzialność przed urzędem skarbowym ponosi przedsiębiorca (art. 26 ordynacji podatkowej). Nie ma również możliwości przeniesienia na biuro odpowiedzialności za zobowiązania wobec US. W sytuacji popełnienia przez biuro błędów, podatnik może domagać się odszkodowania.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 września 1993 r. (SA/P 963/93) mówi, że: „Nie może stanowić okoliczności usprawiedliwiającej nierzetelność ksiąg podatkowych fakt, że uchybienia w prowadzeniu księgowości powstały z winy biura podatkowo-rachunkowego wybranego przez podatnika. Rzeczą podatnika jest bowiem takie zorganizowanie prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, w tym i nadzoru nad biurem rachunkowo-podatkowym, by nierzetelność w prowadzeniu ksiąg nie miała miejsca, gdyż w razie jej stwierdzenia skutki prawne na gruncie podatkowym obciążają zawsze podatnika”.

KPiR to powszechnie stosowany skrót nazwy Księga Przychodów i Rozchodów. KPiR stanowi ewidencję, w której przedsiębiorca wpisuje przychody i rozchody (koszty) firmy. Na podstawie KPiR ustala się dochód, który podlega opodatkowaniu. Prowadzą ją osoby rozliczające się na zasadach ogólnych i liniowo.

Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów zawiera 16 kolumn. Poniżej znajdują się wyjaśnienia odnośnie przeznaczenia poszczególnych kolumn.

Przedsiębiorca, który opodatkował swoją działalność gospodarczą na zasadach ogólnych bądź liniowo, przy obliczaniu dochodu do opodatkowania może uwzględniać koszty związane z prowadzeniem firmy. Takim kosztem może być używanie samochodu w celach prowadzonej działalności gospodarczej. Możliwość ujęcia w kosztach wydatków związanych z eksploatacją prywatnego samochodu przedsiębiorcy sprawia, że nie trzeba kupować samochodu firmowego.

Koszty eksploatacji  i przebiegu niefirmowego pojazdu osobowego

Aby rozliczyć koszty eksploatacji oraz przebiegu osobowego pojazdu niefirmowego, konieczne jest prowadzenie dwóch poniższych ewidencji:

• Ewidencja Kosztów Eksploatacji. Powinna zawierać wszystkie, potwierdzone fakturą lub rachunkiem, wydatki samochodowe.
• Ewidencja Przebiegu Pojazdu. Powinna zawierać wszystkie wyjazdy służbowe wykonane samochodem niefirmowym. Przejechane kilometry przeliczane są na złotówki według ministerialnego współczynnika. Kwota wynikająca z przeliczenia może być zaliczona w koszty, ale tylko do wysokości sumy wydatków zapisanych w Ewidencji Kosztów Eksploatacji.

Obie ewidencje rozliczane są w cyklu rocznym (od stycznia do grudnia). Oznacza to, że jeśli w jednym miesiącu wydatki przewyższają kwotę wynikającą z Ewidencji Przebiegu Pojazdu, nadwyżka zostanie rozliczona w miesiącach kolejnych, gdy osiągnie większy przebieg.

Koszty dzierżawy samochodu osobowego

Koszty dzierżawy samochodu osobowego powinny być rozliczane w Ewidencji Kosztów Eksploatacji (EKE). W przypadku księgowania kosztu dzierżawy na podstawie rachunku, zaksięgowana musi być cała kwota. W przypadku otrzymania za usługę dzierżawy samochodu osobowego faktury VAT, możliwe jest odliczenie jedynie 60% podatku VAT, natomiast suma odliczeń podatku VAT w całym okresie dzierżawy nie może być większa niż 6000 zł.

Koszty eksploatacji i przebiegu niefirmowego pojazdu ciężarowego

Samochód ciężarowy niefirmowy rozliczany jest na takich samych zasadach jak pojazd firmowy. W związku z tym nie ma konieczności prowadzenia „Ewidencji przebiegu pojazdu”, a VAT zawarty w cenie paliwa może zostać odliczony.

Przedsiębiorca zajmujący się sprzedażą towarów handlowych, może sprzedawać tylko te, na które posiada dokument zakupu.

Jeśli przedsiębiorca posiada towary nabyte jeszcze przed założeniem własnej firmy, można je wprowadzić do firmy remanentem początkowym, poprzez spisanie i wycenę przedmiotów przeznaczonych na sprzedaż.

Spis z natury będzie pierwszym zapisem w Księdze Przychodów i Rozchodów (KPiR) i będzie miał wpływ na wyliczenie dochodu za rok podatkowy. Na koniec roku również konieczne będzie sporządzenie remanentu.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych, mają obowiązek prowadzenia jej ewidencję przy użyciu kasy rejestrującej. Istnieją od tego obowiązku liczne zwolnienia określone w rozporządzeniu MF w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Limity zwalniające z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej

Podatnicy, którzy rozpoczęli sprzedaż w 2010 roku, zostali zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej, pod warunkiem, że nie przekroczą limitu wynoszącego 20 000 zł. Po jego przekroczeniu, konieczne jest prowadzenie rozliczeń na kasie fiskalnej.

Z obowiązku posiadania kasy zwolnieni są również podatnicy, którzy rozpoczęli sprzedaż w latach ubiegłych, ale do tej pory nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania na kasie. Limit, ktorego nie mogą przekroczyć te podmioty, wynosi 40 000 zł.

Jeśli firma jest płatnikiem podatku VAT, do limitu wliczana jest sprzedaż netto, w przeciwnym razie, pod uwagę brane są kwoty brutto.

Wyżej wymienione limity nie obowiązują w przypadku, gdy podatnik, w ramach prowadzonej działalności, wykonuje czynności wymienione w paragrafie 4 wspomnianego rozporządzenia Ministra Finansów.

Lista artykułów rejestrowanych

Wyłączenia te, bez względu na wysokość obrotów, stosuje się do:

• podatników, którzy prowadzą działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego,
• świadczenia usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia,
• świadczenia usług przewozu osób i ładunków taksówkami;
• dostawy: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1), nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2), części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3),
• dostawy:
  • sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten, (ex PKWiU 32),
  • sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego, (ex PKWiU 33.40.3),
• dostawy wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
• dostawy nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD, płyt DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridży,
• dostawy wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
• dostawy wyrobów tytoniowych (PKWiU 16.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 %, bez względu na symbol PKWiU, z wyjątkiem dostaw towarów, o których mowa w poz. 43 załącznika do rozporządzenia.

Podatnicy, którzy planują sprzedaż towarów lub świadczenie usług przytoczonych w poprzednim paragrafie, zobowiązani są do założenia kasy fiskalnej  zanim wykonają pierwszą czynność.  Nie mają do nich zastosowania żadne zwolnienia.

Usługi zwolnione z ewidencjonowania na kasie fiskalnej

W przypadku, gdy podatnik nie wykonuje usług i nie sprzedaje towarów wyłączonych ze zwolnienia, powinien zapoznać się z Załącznikiem do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Załącznik ten zawiera listę czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej, bez względu na wartość obrotu. To grupy tej zalicza się, m.in. usługi: telekomunikacyjne, pośrednictwa finansowego, prawnicze, rachunkowo-księgowe, w zakresie edukacji, pogrzebowe, a także usługi świadczone w gospodarstwach domowych.

Za podatników uznaje się (m.in.) osoby fizyczne, które samodzielnie wykonują działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza odnosi się do wszelkiej działalności producentów, handlowców lub usługodawców. Przedsiębiorcy, którzy dopiero rozpoczęły działalność gospodarczą, podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Zwolnienia przedmiotowe

Zwolnienia przedmiotowe odnoszą się do podatników, którzy sprzedają bądź świadczą wyłącznie usługi zwolnione.

Art. 43

1. Od podatku zwalnia się:

1) usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy;

2) dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

3) dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego;

4) dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych znaków tego typu;

5) dostawę ludzkich organów i mleka kobiecego;

6) dostawę krwi, osocza w pełnym składzie, komórek krwi lub preparatów krwiopochodnych pochodzenia ludzkiego, niebędących lekami;

7) dostawę, łącznie z pośrednictwem, dotyczącą walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną;

8 ) dostawę złota dla Narodowego Banku Polskiego;

9) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę;

10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

11) czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych;

12) usługi zarządzania:

a) funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,

b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,

c) ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,

d) otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,

e) pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,

f) obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami;

13) udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego – w odniesieniu do programu komputerowego – bez pobrania należności na rzecz placówek oświatowych, o których mowa w ust. 9;

14) świadczenie usług przez techników dentystycznych w ramach wykonywania ich zawodu, jak również dostawę protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez dentystów oraz techników dentystycznych;

15) działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie;

16) dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, przez producenta, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

2. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

3. Rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem:

1) dokonania w poprzednim roku podatkowym dostawy produktów rolnych oraz świadczenia usług rolniczych o wartości przekraczającej 20.000 zł oraz

2) dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2, oraz

3) prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

4. Rolnik ryczałtowy, który zamierza zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 1, przez okres co najmniej 3 kolejnych miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc, od którego rolnik ten rezygnuje ze zwolnienia.

5. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt. 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, obowiązuje pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie chcą skorzystać ze zwolnienia.

6. (uchylony)

7. Zwolnienie określone w ust. 1 pkt 10 nie ma zastosowania w przypadku, o którym mowa w art. 29 ust. 8.

7a. Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

8. Przez zarządzanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, rozumie się:

1) zarządzanie aktywami;

2) dystrybucję tytułów uczestnictwa;

3) tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi;

4) prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów;

5) przechowywanie aktywów.

9. Przez placówki oświatowe, o których mowa w ust. 1 pkt 13 oraz w art. 83, rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki opiekuńczo-wychowawcze.

10. Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1) są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2) złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

11. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1) imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2) planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3) adres budynku, budowli lub ich części.

12. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, stosuje się pod warunkiem prowadzenia szczegółowej dokumentacji przez dokonującego dostawy towarów potwierdzającej dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje

Poz.	Symbol PKWiU	Nazwa usługi (grupy usług)
1.	ex 55.23.15	Usługi zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich
2.	64.11	Usługi świadczone przez pocztę państwową
3.	Sekcja J ex (65-67)	Usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem: 1) działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki, 2) usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej, 3) usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20), 4) usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, 5) usług ściągania długów oraz faktoringu, 6) usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, 7) usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, 8 ) transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności, 9) transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości
4.	ex 70.20.11	Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe
5.		(skreślona)
6.	ex 75	Usługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych – wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych
7.	ex 80	Usługi w zakresie edukacji
7a.	ex 55.23.11	Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci w zakresie, w jakim są one wykonywane w ramach odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego przez organizacje posiadające status organizacji pożytku publicznego
8.		Usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli i odnoszące się do nauczania na poziomie podstawowym, średnim i wyższym
9.	ex 85	Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2)
10.	91	Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)
11.	ex 92	Usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem – z wyłączeniem: 1) usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, 2) usług związanych z wyświetlaniem filmów i taśm wideo, wyświetlaniem filmów na innych nośnikach oraz filmów reklamowych i promocyjnych, 3) usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61), 4) wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11, 92.34.12) oraz wstępu na imprezy sportowe, 5) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5), 5a) usług związanych z produkcją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.11), usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.12), usług związanych z produkcją filmów i nagrań na innych nośnikach, usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań na innych nośnikach, 5b) wstępu do parków rekreacyjnych, plaż i innych miejsc o charakterze kulturalnym (PKWiU ex 92.72), 6) działalności agencji informacyjnych, 7) usług wydawniczych, 8 ) usług radia i telewizji (PKWiU 92.2), z zastrzeżeniem poz. 12
12.	ex 92.2	Usługi publicznych radia i telewizji, z wyłączeniem: usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, działalności agencji informacyjnych
13.		(uchylona)
14.		(uchylona)
15.		Usługi wykonywane przez duchownych oraz osoby zakonne kościołów i innych związków wyznaniowych – wyłącznie w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych, opieki medycznej

Objaśnienia

ex – dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

1) Dotyczy tylko usług związanych z rekreacją i sportem świadczonych przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.

Zwolnienie podmiotowe

Zwolnienia podmiotowe obejmują podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100 000 zł. (od 2011 roku  limit ten wzrósł do 150 000 zł). Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku ani towarów zaliczanych przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zwolnienie podmiotowe przestaje obowiązywać w momencie przekroczenia przez podatnika wymienionej wyżej kwoty limitu. Wówczas opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad kwotę. limitu. Przedsiębiorcę, który rozpoczął prowadzenie swojej działalności gospodarczej już w trakcie roku podatkowego, obowiązuje kwota limitu proporcjonalna do czasu prowadzenia działalności. Stanie się płatnikiem VAT wiąże się z szeregiem  obowiązków.

Brak zwolnienia podmiotowego

Wykonywanie niektórych rodzajów działalności gospodarczej obliguje przedsiębiorcę do posiadania statusu płatnika VAT od momentu pierwszej sprzedaży. Rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług dokonuje się poprzez wypełnienie deklaracji VAT-R. Do tego rodzaju działalności zalicza się import towarów i usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), dostawa towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników, którzy:

1. dokonujących dostaw:

• wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
• towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem:
  • energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10),
  • perfum i wód toaletowych (PKWiU 24.52.11),
  • kosmetyków upiększających do ust i oczu (PKWiU 24.52.12),
  • kosmetyków do manicure i pedicure (PKWiU 24.52.13),
  • pudrów kosmetycznych i higienicznych – z wyjątkiem przeznaczonych dla dzieci (PKWiU ex 24.52.14-00),
  • pozostałych kosmetyków upiększających do twarzy (PKWiU 24.52.15-00.10),
  • dezodorantów osobistych i preparatów przeciwpotowych (PKWiU 24.52.19-50.00),
  • preparatów do higieny intymnej (PKWiU 24.52.19-90.10),
  • środków higienicznych kosmetycznych, gdzie indziej niewymienionych (PKWiU 24.52.19-90.3),
  • preparatów toaletowych dla zwierząt (PKWiU 24.52.19-90.60),
  • kosmetyków i wyrobów perfumeryjnych, pozostałych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 24.52.19-90.90),
  • kart do gry – z wyłączeniem kart do gry dla dzieci (PKWiU ex 36.50.41-00),
  • cygar, również z obciętymi końcami, cygaretek i papierosów z tytoniu lub namiastek tytoniu (PKWiU 16.00.11),
  • tytoniu do palenia (PKWiU 16.00.12-30), tabaki (PKWiU ex 16.00.12-90.20).
• nowych środków transportu,
• terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2. świadczących usługi prawnicze, usługi w zakresie doradztwa oraz usługi jubilerskie;

3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Opłacanie składek ZUS jest jednym ze stałych kosztów prowadzenia własnej firmy. Wysokość składek zależna jest od wielu czynników. Terminy zapłaty składek oraz aktualne stawki ZUS znajdziesz w naszym terminarzu.

Jedną z decyzji, jaką musi podjąć osoba zakładająca własną działalność gospodarczą, jest wybór formy opodatkowania. Każda z 5 form ma swoje zalety, ale również wady.

• Karta podatkowa
  Jest to najprostsza formą opodatkowania, ale nie każdy przedsiębiorca może z niej skorzystać. Podatnik ma obowiązek dokonywania comiesięcznych wpłat w wysokości określonej przez urząd skarbowy.
• Ryczałt ewidencjonowany
  Księgowanie ryczałtu jest uproszczone, ale nie każdy może z niego skorzystać. Przy wysokich kosztach działalności firmy, ryczałt nie jest zbyt opłacalną metodą opodatkowania.
• Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów (KPiR)
  KPiR, inaczej określana jako rozliczenie na „zasadach ogólnych”, stanowi najpowszechniejszy w Polsce sposób rozliczania się małego przedsiębiorcy. Podatek płacony jest od dochodu, czyli  od różnicy między przychodem (wpływami od klientów) a kosztami prowadzenia działalności.
• Podatek liniowy
  To odmiana rozliczenia na zasadach ogólnych. Wybór tej metody skutkuje koniecznością prowadzenia KPiR, ale dochody opodatkowane są liniowo. Stawka podatku wynosi 19%, bez względu na wysokość uzyskiwanego dochodu. Wybór podatku liniowego uniemożliwia wspólne rozliczanie z małżonkiem oraz korzystanie z ulg w rozliczeniu rocznym.
• Pełna księgowość
  Pełna księgowość stanowi podatek dochodowy od osób fizycznych i osób prawnych, który ustalany jest według ewidencji prowadzonych zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości. Ustalenie dochodu dla celu podatku od osób prawnych jest skomplikowanym procesem, który wiąże się  z obowiązkiem prowadzenia przez spółkę ksiąg rachunkowych oraz stosowania się do szeregu skomplikowanych zasad ustalania podstawy opodatkowania i kwalifikowania wydatków spółki do kosztów podatkowych.

Akty prawne regulujące procedurę zawieszenia działalności gospodarczej to:

1. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
2. Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
5. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1kwietnia 2009 roku z mieniające rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej

Art. 14a

1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

3. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

4. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;

3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;

4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;

5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;

6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;

7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.

5. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

6. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

7. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

8. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.

2. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.

Prawo działalności gospodarczej

Art. 7ba

1. Wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej podlega informacja o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

2. Przedsiębiorca, który zamierza zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, jest obowiązany dokonać zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej.

3. Przedsiębiorca, który zamierza wznowić wykonywanie zawieszonej działalności gospodarczej jest obowiązany dokonać zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

4. Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej powinno zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada;

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adres przedsiębiorcy;

3) wskazanie okresu, na jaki następuje zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej.

5. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników.

6. Zgłoszenie informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2.

7. Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej jest zwolnione z opłat.

Cel procedury

Celem procedury jest zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej.

Wynik procedury

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

Przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów.

Uczestnicy procedury

1. Wnioskodawca – osoba fizyczna ubiegająca się o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
2. Organ ewidencyjny – wójt, burmistrz, prezydent miasta, który wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. (Właściwość organu ewidencyjnego określa się według miejsca zamieszkania przedsiębiorcy tj. miejscowości, w której przebywa z zamiarem stałego pobytu lub dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza RP według głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.)
3. Urząd Skarbowy (według miejsca wykonywania działalności albo miejsca zamieszkania albo dla nieposiadających stałego miejsca zamieszkania/stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, odpowiednio do art. 4 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Nadania NIP dokonuje naczelnik urzędu skarbowego.
4. Urząd Statystyczny (urząd statystyczny województwa, na terenie którego jest siedziba firmy albo adres zamieszkania )
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – ( według siedziby płatnika składek ) (albo KRUS – Centrala KRUS)

Warunki wejściowe

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą wpisanym do ewidencji działalności gospodarczej.

Przedsiębiorca nie zatrudnia pracowników (nie nawiązał stosunku pracy z pracownikami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm).

Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej powinno zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada;

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adres przedsiębiorcy;

3) wskazanie okresu, na jaki następuje zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej.

Opłaty:

Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej jest zwolnione z opłat (art. 7ba ust 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)

Warunki wyjściowe

Zawieszenie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy. Termin zawieszenia jest liczony według reguł określonych w art. 57 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Opis przebiegu procedury

Przebieg podstawowy

1. Złożenie wniosku – Wnioskodawca – lub PełnomocnikPełnomocnik musi mieć ze sobą pełnomocnictwo, które dołącza się do wniosku. Kopię pełnomocnictwa przekazuje się do GUS, US, ZUS. Pełnomocnictwo nie musi być potwierdzone notarialnie – wystarczy pełnomocnictwo zwykłe.Wzór wniosku (również elektroniczny) został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 50, poz. 399). Uwzględnia on zakres danych podlegających wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej i danych, które wymagane są w rejestrach urzędów skarbowych, ZUS (KRUS) i w urzędzie statystycznym.Przedsiębiorca może złożyć podpisany wniosek:– osobiście,– przesłać go listem poleconym – wówczas własnoręczność podpisu musi być potwierdzona przez notariusza (art. 7b ust. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),– drogą elektroniczną – wniosek powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),

   – drogą elektroniczną z następnie złożonym osobiście podpisem.

2. Weryfikacja formalna Wniosku – Organ ewidencyjny
   

   Weryfikacja jest pozytywna – kontynuowanie procedury

   Weryfikacja negatywna – patrz: przebieg alternatywny dla punktu 2

3. Wpis informacji o zawieszeniu działalności do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjnyOrgan ewidencyjny (wójt, burmistrz, prezydent) dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku.
4. Wydanie Informacji o zawieszeniu działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny Informację podpisuje reprezentująca organ ewidencyjny lub osoba upoważniona
5. Przygotowanie dokumentów dla GUS, ZUS, US – Organ ewidencyjnyNajpóźniej w ciągu 3 dni od daty dokonania wpisu organ ewidencyjny przesyła dane z wniosku (kopię wniosku) wraz z kopią informacji o zawieszeniu :– wskazanego przez przedsiębiorcę naczelnika urzędu skarbowego,– właściwego urzędu statystycznego,– właściwego oddziału ZUS (lub KRUS).

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku negatywnej weryfikacji formalnej

1) jeżeli wniosek został wysłany drogą elektroniczną i nie został opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej).

1. Wysłanie zawiadomienia o konieczności podpisania wniosku – Organ ewidencyjny Zawiadomienie wysyła się nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia złożenia wniosku (lub wskazanej daty rozpoczęcia działalności) (art. 7b ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej). Zawiadomienie zawiera termin i miejsce podpisania wniosku.
2. Reakcja wnioskodawcy:2a. Podpisanie Wniosku – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania do podpisania wniosku nie zrobił tego w wyznaczonym terminie – Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej)

2) jeżeli są braki formalne inne

1. Wezwanie do uzupełnienia wniosku – Organ ewidencyjnyOrgan ewidencyjny w wezwaniu wyznacza termin usunięcia braków formalnych
2. Reakcja wnioskodawcy2a. Złożenie uzupełnień – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowego albo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania nie usunął braków formalnych we wniosku w wyznaczonym terminie –Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej).

— Koniec procedury —

Akty prawne regulujące procedurę wznowienia działalności gospodarczej to:

1. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
2. Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
5. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1kwietnia 2009 roku z mieniające rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej

Art. 14a

1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

2. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.

3. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

4. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;

3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;

4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;

5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;

6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;

7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.

5. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

6. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

7. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

8. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Prawo działalności gospodarczej

Art. 7ba

1. Wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej podlega informacja o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

2. Przedsiębiorca, który zamierza zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, jest obowiązany dokonać zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej.

3. Przedsiębiorca, który zamierza wznowić wykonywanie zawieszonej działalności gospodarczej jest obowiązany dokonać zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej.

4. Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej powinno zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada;

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adres przedsiębiorcy;

3) wskazanie okresu, na jaki następuje zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej.

5. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników.

6. Zgłoszenie informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2.

7. Zgłoszenie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej jest zwolnione z opłat.

Cel procedury

Celem procedury jest wznowienie działalności gospodarczej.

Wynik procedury

Przedsiębiorca może wykonywać wcześniej zawieszoną działalność gospodarczą.

Uczestnicy procedury

1. Wnioskodawca – osoba fizyczna ubiegająca się o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
2. Organ ewidencyjny – wójt, burmistrz, prezydent miasta, który wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. (Właściwość organu ewidencyjnego określa się według miejsca zamieszkania przedsiębiorcy tj. miejscowości, w której przebywa z zamiarem stałego pobytu lub dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza RP według głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.)
3. Urząd Skarbowy (według miejsca wykonywania działalności albo miejsca zamieszkania albo dla nieposiadających stałego miejsca zamieszkania/stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, odpowiednio do art. 4 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Nadania NIP dokonuje naczelnik urzędu skarbowego.
4. Urząd Statystyczny (urząd statystyczny województwa, na terenie którego jest siedziba firmy albo adres zamieszkania )
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – ( według siedziby płatnika składek ) (albo KRUS – Centrala KRUS)

Warunki wejściowe

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą wpisanym do ewidencji działalności gospodarczej, który zawiesił działalność gospodarczą na okres od 1 do 24 miesięcy.

Przedsiębiorca składa wniosek najpóźniej w dniu wznowienia działalności gospodarczej.

Opłaty:

Zgłoszenie informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej jest zwolnione z opłat (art. 7ba ust 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)

Warunki wyjściowe

Wznowienie działalności gospodarczej w dniu określonym we wniosku i powstanie od tego dnia zobowiązań publicznoprawnych.

Opis przebiegu procedury

Przebieg podstawowy

1. Złożenie wniosku – Wnioskodawca – lub Pełnomocnik. Pełnomocnik musi mieć ze sobą pełnomocnictwo, które dołącza się do wniosku. Kopię pełnomocnictwa przekazuje się do GUS, US, ZUS. Pełnomocnictwo nie musi być potwierdzone notarialnie – wystarczy pełnomocnictwo zwykłe.Wzór wniosku (również elektroniczny) został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 50, poz. 399). Uwzględnia on zakres danych podlegających wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej i danych, które wymagane są w rejestrach urzędów skarbowych, ZUS (KRUS) i w urzędzie statystycznym.Przedsiębiorca może złożyć podpisany wniosek:– osobiście,

   – przesłać go listem poleconym – wówczas własnoręczność podpisu musi być potwierdzona przez notariusza (art. 7b ust. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),

   – drogą elektroniczną – wniosek powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),

   – drogą elektroniczną z następnie złożonym osobiście podpisem.

2. Weryfikacja formalna Wniosku – Organ ewidencyjny
   • Weryfikacja jest pozytywna – kontynuowanie procedury
   • Weryfikacja negatywna – patrz: przebieg alternatywny dla punktu 2
3. Wpis Informacji o wznowieniu działalności do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjnyOrgan ewidencyjny (wójt, burmistrz, prezydent) dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku.
4. Wydanie Informacji o wznowieniu działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny Informację podpisuje reprezentująca organ ewidencyjny lub osoba upoważniona
5. Przygotowanie dokumentów dla GUS, ZUS, US – Organ ewidencyjnyNajpóźniej w ciągu 3 dni od daty dokonania wpisu organ ewidencyjny przesyła dane z wniosku (kopię wniosku) wraz z kopią informacji o wznowieniu do :– wskazanego przez przedsiębiorcę naczelnika urzędu skarbowego,– właściwego urzędu statystycznego,– właściwego oddziału ZUS (lub KRUS).

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku negatywnej weryfikacji formalnej

1) jeżeli wniosek został wysłany drogą elektroniczną i nie został opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej).

1. Wysłanie zawiadomienia o konieczności podpisania wniosku – Organ ewidencyjny Zawiadomienie wysyła się nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia złożenia wniosku (lub wskazanej daty rozpoczęcia działalności) (art. 7b ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej). Zawiadomienie zawiera termin i miejsce podpisania wniosku.
2. Reakcja wnioskodawcy:2a. Podpisanie Wniosku – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania do podpisania wniosku nie zrobił tego w wyznaczonym terminie –Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej)

2) jeżeli są braki formalne inne

1. Wezwanie do uzupełnienia wniosku – Organ ewidencyjnyOrgan ewidencyjny w wezwaniu wyznacza termin usunięcia braków formalnych
2. Reakcja wnioskodawcy2a. Złożenie uzupełnień – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowego albo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania nie usunął braków formalnych we wniosku w wyznaczonym terminie –Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej).

— Koniec procedury —

Akty prawne regulujące przebieg procedury wpisu do ewidencji działalności gospodarczej to:

1. Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej
2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)

Prawo działalności gospodarczej

Art. 7a ust. 3

Wniosek o wpis oraz zmianę wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie podlega opłacie

Art. 7d

1. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi ewidencyjnemu zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do przedsiębiorcy i wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, w zakresie danych zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 7b ust. 2, powstałe po dniu dokonania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia powstania tych zmian, a także informację o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej. Do zgłoszenia zmian stosuje się odpowiednio przepisy art. 7b ust. 1-3 oraz art. 7c.

1a. Do zmian, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7b.

2. Zmiana miejsca zamieszkania przedsiębiorcy podlega wpisowi przez organ ewidencyjny, który był właściwy przed zmianą. Po dokonaniu zmiany wpisu organ ewidencyjny dotychczas właściwy przesyła zaświadczenie o wpisie do organu właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. Właściwy organ ewidencyjny dokona z urzędu wpisu przedsiębiorcy do prowadzonej ewidencji działalności gospodarczej.

Art. 7b

1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, zwany dalej „organem ewidencyjnym”, dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

2. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada,

1a) numer NIP przedsiębiorcy, o ile taki posiada,

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania – również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego miejsca, o którym mowa w art. 11 ust. 1,

3) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),

4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej,

5) numer telefonu kontaktowego i adres poczty elektronicznej, o ile przedsiębiorca posiada.

3. Organ ewidencyjny dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku i z urzędu doręcza przedsiębiorcy zaświadczenie o wpisie.

(…)

Art. 7c

Organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu, jeżeli:

1) zgłoszenie dotyczy działalności gospodarczej nieobjętej przepisami ustawy,

2) zgłoszenie zawiera braki formalne, które mimo wezwania nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie,

3) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej w zgłoszeniu działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

Cel procedury

Celem procedury jest dokonanie zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Wynik procedury

Zaktualizowany wpis do ewidencji działalności gospodarczej.

Zgodność danych zawartych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej ze stanem rzeczywistym.

Uczestnicy procedury

1. Wnioskodawca – osoba fizyczna ubiegająca się o wpis do ewidencji działalności gospodarczej.
2. Organ ewidencyjny – wójt, burmistrz, prezydent miasta, który wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. (Właściwość organu ewidencyjnego określa się według miejsca zamieszkania przedsiębiorcy tj. miejscowości, w której przebywa z zamiarem stałego pobytu lub dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza RP według głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej).
3. Urząd Skarbowy (według miejsca wykonywania działalności albo miejsca zamieszkania albo dla nieposiadających stałego miejsca zamieszkania/stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, odpowiednio do art. 4 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Nadania NIP dokonuje naczelnik urzędu skarbowego.
4. Urząd Statystyczny (urząd statystyczny województwa, na terenie którego jest siedziba firmy albo adres zamieszkania).
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – według siedziby płatnika składek (albo KRUS – Centrala KRUS).

Warunki wejściowe

1. Wnioskodawca jest przedsiębiorcą wpisanym do ewidencji działalności gospodarczej.
2. Nastąpiła zmiana stanu faktycznego lub prawnego odnoszącego się do przedsiębiorcy i wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, w zakresie danych zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 7b ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)
3. Zmiana powstała po dniu dokonania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.
4. Nie minęło 14 dni od dnia powstania tych zmian.

Opłaty:

Wniosek o zmianę wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie podlega opłacie (art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)

Warunki wyjściowe

1. Zaświadczenie o zmianie wpisu w ewidencji działalności gospodarczej
2. Uaktualnienie danych w innych rejestrach – NIP, REGON, ZUS albo KRUS).

Opis przebiegu procedury

Przebieg podstawowy

1. Złożenie wniosku – Wnioskodawca lub Pełnomocnik Pełnomocnik musi mieć ze sobą pełnomocnictwo, które dołącza się do wniosku. Kopię pełnomocnictwa przekazuje się do GUS, US, ZUS. Pełnomocnictwo nie musi być potwierdzone notarialnie – wystarczy pełnomocnictwo zwykłe.Wzór wniosku (również elektroniczny) został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 50, poz. 399). Uwzględnia on zakres danych podlegających wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej i danych, które wymagane są w rejestrach urzędów skarbowych, ZUS (KRUS) i w urzędzie statystycznym.Przedsiębiorca może złożyć podpisany wniosek:- osobiście,- przesłać go listem poleconym – wówczas własnoręczność podpisu musi być potwierdzona przez notariusza (art. 7b ust. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)– drogą elektroniczną – wniosek powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z póź. zm.)

   – drogą elektroniczną z następnie złożonym osobiście podpisem.

2. Weryfikacja formalna Wniosku – Organ ewidencyjny Weryfikacja negatywna – patrz: przebieg alternatywny dla punktu 2
3. Wpis zmiany do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny Organ ewidencyjny (wójt, burmistrz, prezydent) dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku.
4. Wydanie Zaświadczenia o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny

   Zaświadczenie podpisuje osoba reprezentująca organ ewidencyjny lub osoba upoważniona przez organ ewidencyjny.

5. Przekazanie dokumentów dla GUS, ZUS, US – Organ ewidencyjny Najpóźniej w ciągu 3 dni od daty dokonania wpisu organ ewidencyjny przesyła dane z wniosku (kopię wniosku) wraz z kopią Zaświadczenia o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej do:– wskazanego przez przedsiębiorcę naczelnika urzędu skarbowego,– właściwego urzędu statystycznego,– właściwego oddziału ZUS (albo KRUS).

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku negatywnej weryfikacji formalnej

1) jeżeli wniosek został wysłany drogą elektroniczną i nie został opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej).

1. Wysłanie zawiadomienia o konieczności podpisania wniosku – Organ ewidencyjny Zawiadomienie wysyła się nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia złożenia wniosku (lub wskazanej daty rozpoczęcia działalności) (art. 7b ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej).Zawiadomienie zawiera termin i miejsce podpisania wniosku.
2. Reakcja wnioskodawcy:2a. Podpisanie Wniosku – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania do podpisania wniosku nie zrobił tego w wyznaczonym terminie – Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej).

2) jeżeli są braki formalne inne

1. Wezwanie do uzupełnienia wniosku – Organ ewidencyjny Organ ewidencyjny w wezwaniu wyznacza termin usunięcia braków formalnych
2. Reakcja wnioskodawcy2a. Złożenie uzupełnień – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo 2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania nie usunął braków formalnych we wniosku w wyznaczonym terminie -Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej).

— Koniec procedury —

Akty prawne regulujące kwestię procedury wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, to:

1. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
2. Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)

Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej

Art. 4

1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Art. 13

1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

1a. (…)

2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:

1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:

a) zezwolenie na osiedlenie się,

b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,

c) zezwolenie n zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.),

d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f,

e) status uchodźcy,

f) ochronę uzupełniającą,

g) zgodę na pobyt tolerowany,

h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

i) wizę, o której mowa w art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli przed wydaniem tej wizy byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie lit. c,

2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,

3) posiadają ważną Kartę Polaka,

4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi

– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

3. (…).

4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.

5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach – posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną – cudzoziemców, którzy posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak ci cudzoziemcy.

Art. 14

1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

2. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.

3. Przedsiębiorca ma prawo we wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej określić późniejszy dzień podjęcia działalności gospodarczej niż dzień złożenia wniosku.

Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej

Art. 7a

1. Ewidencję działalności gospodarczej prowadzi gmina właściwa dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której przebywa przedsiębiorca z zamiarem stałego pobytu.

1a. Dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1) obywateli polskich,

2) obywateli państw, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”,

3) obywateli państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy międzynarodowe, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy

– podejmujących działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, właściwość miejscową gminy dla celów ewidencyjnych określa się według głównego miejsca wykonywania tej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. (…)

3. Wniosek o wpis oraz zmianę wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie podlega opłacie.

Art. 7b

1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, zwany dalej „organem ewidencyjnym”, dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

2. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada,

1a) numer NIP przedsiębiorcy, o ile taki posiada,

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania – również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego miejsca, o którym mowa w art. 11 ust. 1,

3) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),

4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej,

5) numer telefonu kontaktowego i adres poczty elektronicznej, o ile przedsiębiorca posiada.

3. Organ ewidencyjny dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku i z urzędu doręcza przedsiębiorcy zaświadczenie o wpisie.

4. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej jest jednocześnie wnioskiem o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszeniem identyfikacyjnym albo aktualizacyjnym, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszeniem płatnika składek albo jego zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszeniem oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Nie dotyczy to sytuacji, gdy wniosek dotyczy zmiany danych nieobjętych wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

5. Dane z wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, organ ewidencyjny niezwłocznie, nie później niż w ciągu 3 dni od dnia dokonania wpisu, przesyła do wskazanego przez przedsiębiorcę naczelnika urzędu skarbowego, właściwego urzędu statystycznego oraz właściwej jednostki terenowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Centrali Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wraz z kopią zaświadczenia o wpisie w ewidencji działalności gospodarczej.

6. Jeżeli przedsiębiorca składający zgłoszenie o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie ma nadanego numeru NIP, organ gminy przesyła zgłoszenie płatnika składek w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenie oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników po otrzymaniu od właściwego naczelnika urzędu skarbowego nadanego numeru NIP i uzupełnieniu wniosku o ten numer.

7. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej może być przesłany na adres właściwego urzędu gminy listem poleconym. W takim przypadku wniosek opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy, którego własnoręczność poświadczona jest przez notariusza.

8. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć również w wersji elektronicznej za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej urzędu gminy. Jeżeli wniosek został podpisany podpisem elektronicznym, stosuje się odpowiednio przepisy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

9. Jeżeli wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej nie został podpisany podpisem elektronicznym, organ gminy zawiadamia przedsiębiorcę o terminie i miejscu podpisania wniosku, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od złożenia wniosku lub wskazanej we wniosku daty rozpoczęcia działalności gospodarczej. W takim przypadku dniem złożenia wniosku jest dzień, w którym przedsiębiorca wniosek podpisał.

10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór, w tym elektroniczny, wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej uwzględniając:

1) zakres danych podlegających wpisowi do ewidencji i innych rejestrów urzędowych;

2) warunki powszechnej dostępności formularzy;

3) zakres danych niezbędnych dla uzyskania albo zmiany wpisu do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenie oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Art. 7c

Organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu, jeżeli:

1) zgłoszenie dotyczy działalności gospodarczej nieobjętej przepisami ustawy,

2) zgłoszenie zawiera braki formalne, które mimo wezwania nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie,

3) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej w zgłoszeniu działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

Cel procedury

Celem procedury jest dokonanie rejestracji działalności gospodarczej przez osobę fizyczną.

Wynik procedury

1. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej
2. Nadanie numeru identyfikacji podatkowej (NIP) lub aktualizacja danych zgłoszeniowych
3. Wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON)
4. Zgłoszenie do ZUS (KRUS)

Uczestnicy procedury

1. Wnioskodawca – osoba fizyczna ubiegająca się o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
2. Organ ewidencyjny – wójt, burmistrz, prezydent miasta, który wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. (Właściwość organu ewidencyjnego określa się według miejsca zamieszkania przedsiębiorcy tj. miejscowości, w której przebywa z zamiarem stałego pobytu lub dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza RP według głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.)
3. Urząd Skarbowy (według miejsca wykonywania działalności albo miejsca zamieszkania albo dla nieposiadających stałego miejsca zamieszkania/stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, odpowiednio do art. 4 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Nadania NIP dokonuje naczelnik urzędu skarbowego.
4. Urząd Statystyczny(urząd statystyczny województwa, na terenie którego jest siedziba firmy albo adres zamieszkania)
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – (według siedziby płatnika składek) (albo KRUS – Centrala KRUS)

Warunki wejściowe

1. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej,
2. Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą:
   1. w przypadku osób fizycznych nieposiadających obywatelstwa polskiego i niebędących obywatelami państw, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy SDG – przedłożenie dokumentu potwierdzającego status osoby (uprawnienia wynikające z art. 13 ust. 2,4,5 ustawy SDG),
   2. w przypadku obywateli państw, do których odnoszą się umowy międzynarodowe zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy SDG (obecnie dotyczy obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki) – przedłożenie dopuszczenia do rejestracji wydane przez Departament Międzynarodowej Współpracy Dwustronnej Ministerstwa Gospodarki.
   3. pełną zdolność do czynności prawnych (art. 11 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny),
   4. obywatelstwo polskie lub w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego spełniająca wymagania określone w art. 13 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Opinia ww. departamentu może być wydana także na wniosek urzędu gminy, po rozpoczęciu procedury.

3. Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej zawiera:
   1. Oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada,
   2. Numer NIP przedsiębiorcy, o ile taki posiada,
   3. Oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania – również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego lub oddziału,
   4. Określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
   5. Wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej,
   6. Numer telefonu kontaktowego i adres poczty elektronicznej, o ile przedsiębiorca posiada,
   7. Dane niezbędne do nadania numeru NIP, REGON oraz dane do zgłoszenia go jako płatnika składek ZUS.

Opłaty:

Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej nie podlega opłacie (art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej)

Warunki wyjściowe

1. Zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.
2. Zaświadczenie o wpisie do rejestru REGON
3. Decyzja o nadaniu numeru NIP w przypadku nieposiadania tego numeru przed złożeniem wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej
4. Założenie konta płatnika w ZUS (wpis do rejestru ubezpieczonych)
5. Założenie konta płatnika w KRUS (wpis do rejestru ubezpieczonych)

Opis przebiegu procedury

Przebieg podstawowy

1. Złożenie wniosku – Wnioskodawca lub Pełnomocnik Pełnomocnik musi mieć ze sobą pełnomocnictwo, które dołącza się do wniosku. Kopię pełnomocnictwa przekazuje się do GUS, US, ZUS. Pełnomocnictwo nie musi być potwierdzone notarialnie – wystarczy pełnomocnictwo zwykłe.Wzór wniosku (również elektroniczny) został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 marca 2009 roku w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 50, poz. 399). Uwzględnia on zakres danych podlegających wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej i danych, które wymagane są w rejestrach urzędów skarbowych, ZUS (KRUS) i w urzędzie statystycznym.Przedsiębiorca może złożyć podpisany wniosek:- osobiście,

   – przesłać go listem poleconym – wówczas własnoręczność podpisu musi być  potwierdzona przez notariusza (art. 7b ust. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),

   – drogą elektroniczną – wniosek powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej),

   – drogą elektroniczną z następnie złożonym osobiście podpisem.

2. Weryfikacja formalna wniosku – Organ ewidencyjny
   

   Weryfikacja negatywna – patrz: przebieg alternatywny dla punktu 2

3. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny Organ ewidencyjny (wójt, burmistrz, prezydent) dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej niezwłocznie po otrzymaniu podpisanego wniosku.
   

   Jeśli organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu – patrz: przebieg alternatywny dla punktu 3

4. Wydanie Zaświadczenia o wpisie – Organ ewidencyjny Zaświadczenie podpisuje osoba reprezentująca organ ewidencyjny lub osoba upoważniona przez organ ewidencyjny.Organ ewidencyjny z urzędu doręcza przedsiębiorcy Zaświadczenie o wpisie.
5. Przekazanie dokumentów dla GUS, ZUS, US – Organ ewidencyjny Najpóźniej w ciągu 3 dni od daty dokonania wpisu organ ewidencyjny przesyła dane z wniosku (kopię wniosku)  wraz z kopią Zaświadczenia o wpisie do ewidencji do:- wskazanego przez przedsiębiorcę naczelnika urzędu skarbowego,- właściwego urzędu statystycznego,- właściwego oddziału ZUS (albo KRUS).

   Urząd Statystyczny ma obowiązek:

   1. przekazać do ZUS, w terminie 3 dni roboczych informację o numerze REGON nadanym przedsiębiorcy, który rozpoczyna działalność gospodarczą wraz z numerem PESEL,
   2. wystawić i wysłać przedsiębiorcy zaświadczenie o nadanym numerze REGON.

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku negatywnej weryfikacji formalnej

1) Jeżeli wniosek został wysłany drogą elektroniczną i nie został opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym (art. 7b ust. 8 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej):

1. Wysłanie zawiadomienia o konieczności podpisania wniosku – Organ ewidencyjny Zawiadomienie wysyła się nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia złożenia wniosku (lub wskazanej daty rozpoczęcia działalności) (art. 7b ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej).Zawiadomienie zawiera termin i miejsce podpisania wniosku.
2. Reakcja wnioskodawcy:2a. Podpisanie wniosku – Wnioskodawca – Powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania do podpisania wniosku nie zrobił tego w wyznaczonym terminie – Wydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art. 7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej)

2) Jeżeli są braki formalne inne:

1. Wezwanie do uzupełnienia wniosku – Organ ewidencyjny Organ ewidencyjny w wezwaniu wyznacza termin usunięcia braków formalnych
2. Reakcja wnioskodawcy2a. Złożenie uzupełnień – Wnioskodawca – powrót do punktu 2 przebiegu podstawowegoalbo2b. Jeżeli wnioskodawca mimo wezwania nie usunął braków formalnych we wniosku w wyznaczonym terminieWydanie decyzji o odmowie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny (art.7c pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej).

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku wydania Decyzji o odmowie wpisu

Organ ewidencyjny wydaje Decyzję o odmowie wpisu w przypadku, gdy:

1) zgłoszenie dotyczy działalności gospodarczej nieobjętej przepisami ustawy,

2) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej w zgłoszeniu działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

1. Przygotowanie decyzji – Organ ewidencyjny
2. Podpisanie i doręczenie decyzji – Organ ewidencyjny
3. Jeżeli Wnioskodawca wniesie odwołanie od decyzji – Wnioskodawca – Realizacja procedury: „Obsługa odwołania”:

Odwołanie wnosi się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w terminie 14 dni od dnia otrzymanie decyzji o odmowie wpisu za pośrednictwem właściwego organu ewidencyjnego.

SKO rozpatruje sprawę w terminie wynikającym z Kodeksu postępowania administracyjnego (czyli 30 dni)

Przedsiębiorca niezadowolony z orzeczenia SKO może wnieść skargę do właściwego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

— Koniec procedury —

Przebieg alternatywny – w przypadku, gdy przedsiębiorca nie ma jeszcze nadanego numeru NIP

1. Przekazanie kopii zaświadczenia i kopii wniosku do właściwego urzędu skarbowego i do właściwego urzędu statystycznego – Organ ewidencyjny
2. Nadanie NIP – Urząd Skarbowy Zgodnie z art. 3 ust. 2a  ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.) urząd skarbowy musi wydać decyzję o nadaniu NIP przedsiębiorcy rozpoczynającemu działalność gospodarczą  w ciągu 3 dni roboczych.
3. Przekazanie informacji o NIP do Organu ewidencyjnego – Urząd Skarbowy musi niezwłocznie przekazać informację zwrotną o nadaniu NIP właściwemu organowi ewidencyjnemu (art. 5a ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników)
4. Dokonanie z urzędu wpisu numeru NIP do ewidencji działalności gospodarczej – Organ ewidencyjny – Organ ewidencyjny z urzędu dokonuje zmiany wpisu w ewidencji działalności gospodarczej poprzez wprowadzenie NIP przedsiębiorcy.
5. Wydanie Zaświadczenia o dokonaniu zmiany wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej – Organ ewidencyjny
6. Uzupełnienie wniosku o NIP i przekazanie go do ZUS (albo KRUS) – Organ ewidencyjny

— Koniec procedury —

Wniosek CEIDG-1 wydano na podstawie upoważnienia zawartego w art. 7b ust. 10 ustawy – Prawo działalności gospodarczej. Dla osób fizycznych, które wykonują działalność gospodarczą wniosek CEIDG-1 stanowi jednocześnie wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne do naczelnika urzędu skarbowego, zgłoszenie albo zmianę zgłoszenia płatnika składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników.

Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowią jego wszystkie części. Zgłoszenie osoby ubezpieczonej, w tym osoby prowadzącej działalność gospodarczą, do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego, następuje niezależnie od złożenia wniosku CEIDG-1, w formie zgłoszenia ZUS ZUA albo ZUS ZZA,. Zgłoszenie ZUS ZUA  bądź ZUS ZZA należy złożyć bezpośrednio w ZUS. Dokument ten może mieć formę papierową lub elektroniczną. Szczegółowe informacje przedsiębiorca znajdzie na stronie www.zus.pl.

Dane ewidencyjne, określone w art. 7b ust. 2 oraz 7ba ust. 1 ustawy – Prawo działalności gospodarczej, są jawne. Na formularzu wyróżniono je ciemniejszym tłem.

Forma wypełnienia wniosku jest dowolna (komputerowo, na maszynie, długopisem), jednak istotne jest, żeby formularz wniosku nie zawierał żadnych poprawek ani skreśleń. W przypadku konieczności dokonania korekty złożonego wniosku, należy wypełnić dodatkowy formularz CEIDG-POPR. Wszystkie daty należy podawać w formacie RRRRMMDD (standard ISO 8601). W rubryce 01 należy wskazać rodzaj wniosku. Dopuszcza się jednoczesne wskazanie pól w razie potrzeby: 1 i 3, 2 i 3, 2 i 4, 2 i 5, 4 i 5.

Wypełniane pola i rubryki

To, które rubryki i pola wniosku należy wypełnić, zależy od rodzaju składanego wniosku.

Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej

1. W części CEIDG-1 rubryki i pola obowiązkowe oznaczone gwiazdką (*) oraz
   • 7.3 – o ile posiada numer PESEL,
   • 07.4 – o ile posiada numer NIP,
   • 07.8 i 07.9 – o ile posiada,
   • 08.5 – 08.8 – o ile posiada oraz 08-11 jeśli adres jest nietypowy,
   • 09 – o ile zawiera inne dane niż wskazane w rubryce 08,
   • 14 – o ile zawiera inne dane niż wskazane w rubryce 08,
   • 15 – o ile zawiera inne dane niż wskazane w rubryce 14 lub 08,
   • 16 – o ile posiada odpowiednio telefon, adres email, faks lub adres strony internetowej,
   • 19 – o ile podlega ubezpieczeniu społecznemu w ZUS albo 20 – o ile podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników w KRUS,
   • 21 – jeżeli zakładając działalność gospodarczą jednocześnie deklaruje jej zawieszenie,
   • 24 – jeżeli nie prowadzi dokumentacji rachunkowej we własnym zakresie,
   • 25.8 – o ile posiada,
   • 27-29 – o ile którakolwiek dotyczy.
2. Część CEIDG-MW wypełniania jest tylko wówczas, gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą w więcej niż jednym miejscu. Rubryki i pola: 01.1, 02, 03, 04, 05, 06.1 – o ile posiada on numer PESEL, 06.2 – o ile posiada numer NIP, 07 – odpowiednie pola. Rubrykę 08 – wypełnia, jeżeli posiada trzecie miejsce wykonywania działalności gospodarczej.
3. Część CEIDG-RB wypełnia jedynie wówczas, gdy:
   • posiada rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą lub
   • wnioskodawca posiada nadany w innych krajach podatkowy numer identyfikacyjny
   • albo chce zgłosić numer osobistego rachunku bankowego.
   • wypełnia rubryki i pola:
     • 01, 02, 03, 04.1 – o ile posiada numer NIP,
     • 04.2 – o ile posiada numer PESEL,
     • 05.1-4 – o ile posiada rachunek bankowy związany z działalnością gospodarczą,
     • 05.6 – o ile na ten rachunek ma być dokonywany zwrot podatku,
     • 06 – o ile posiada drugi rachunek bankowy i
     • 07 – o ile posiada trzeci rachunek bankowy związany z działalnością gospodarczą,
     • 09 – o ile nadano w innych krajach podatkowe numery identyfikacyjne.
4. Część CEIDG-RD wypełnia jedynie, o ile jest to kontynuacja:
   • rubryki 13 części CEIDG-1 albo
   • 07.18, albo 08.18 części CEIDG-MW.
   • Wypełnia rubryki i pola: 01, 02, 03, 04 – o ile podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników w KRUS, 05, 06.1 – o ile posiada numer PESEL, 06.2 – o ile posiada numer NIP oraz 07.

Wniosek dotyczący zgłoszenia zmian wpisu w ewidencji działalności gospodarczej

1. W części CEIDG-1:
   • 01.2, 02, 03.1, 03.2 – o ile nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego,
   • 04, 05, 06, 07.2 albo 07.3, 07.4, 07.5 oraz całe nowe brzmienie rubryk, w których dokonywana jest zmiana, z zaznaczeniem kwadratu przy nazwie rubryki.
2. W części CEIDG-MW, o ile zmiana dotyczy dodatkowych miejsc wykonywania działalności:
   • 01.2 albo 01.3, 02, 03, 04, 0.5, 06.1 – o ile posiada numer PESEL,
   • 06.2, 06.3, odpowiednio 07 lub 08.
3. W części CEIDG-RB – jeśli zmiana dotyczy rachunków bankowych lub nadanych w innych krajach podatkowych numerów identyfikacyjnych: 01, 02, 03, 04.1, 04.2 – o ile posiada numer PESEL, odpowiednio rubryki 05-09.
4. Część CEIDG-RD wypełnia jedynie, jeżeli jest to kontynuacja zmienianej rubryki 13 części CEIDG-1 albo zmienianej 07.18, albo zmienianej 08.18 części CEIDG-MW. Wypełnia rubryki i pola:
   • 01, 02, 03, 04 – o ile podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników w KRUS,
   • 05, 06.1 – o ile posiada numer PESEL,
   • 06.2, 06.3 oraz 07.

Wniosek dotyczący zgłoszenia zawieszenia działalności gospodarczej

• Jeżeli wniosek dotyczy zgłoszenia zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, wypełnia jedynie w części CEIDG- 1 rubryki i pola: 01.3, 02, 03.1, 04, 05, 06, 07, 08, 10 oraz 21.

Wniosek dotyczący zgłoszenia wznowienia wykonywania działalności gospodarczej

• Jeżeli wniosek dotyczy zgłoszenia wznowienia wykonywania działalności gospodarczej, wypełnia się jedynie w części CEIDG-1 rubryki i pola: 01.4, 02, 03.1, 04, 05, 06, 07, 08, 10 oraz 22.

Wniosek dotyczący zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej

• Jeżeli wniosek dotyczy zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, wypełnia się jedynie w części CEIDG-1 rubryki i pola: 01.5, 02, 03.1, 04, 05, 06, 07.2 albo 07.3, 07.4 oraz 23.

Wypełnienia pola 03.2 konieczne jest tylko w przypadku zmiany naczelnika urzędu skarbowego wynikającej ze zmiany właściwości miejscowej w sprawach ewidencji podatkowej. Osoby, które kontynuują ubezpieczenie społeczne rolników przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, muszą wypełnić również rubrykę 20.

W rubryce 05 – należy wskazać właściwą terenową jednostkę ZUS albo Centralę KRUS.

W polu 07.1 – należy wpisać odpowiednio literę K lub M dla oznaczenia płci. W polu 07.2 – należy wpisać rodzaj dokumentu („1” dla dowodu osobistego albo „2” dla paszportu) i numer dokumentu. W polach 07.3-5 – należy wpisać numery PESEL, NIP oraz REGON, jeśli je nadano. W polu 07.14 – należy podać wszystkie posiadane obywatelstwa.

Rubryka 08 – Zalecane jest podawanie danych adresowych zgodnie z oznaczeniem zawartym w bazie adresów TERYT – dostępnej elektronicznie na stronie www.stat.gov.pl/broker/access/index.jspa – dla potrzeb podatkowych adres miejsca zamieszkania jest adresem do korespondencji, chyba że jako adres do korespondencji wskazany zostanie adres miejsca zameldowania albo adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej. W przypadku zagranicznego adresu zamieszkania konieczne jest wypełnienie pól: 1 i 5-10 – w polu 04 – w przypadku m. st. Warszawa należy podać nazwę dzielnicy, a w przypadku Krakowa, Łodzi, Poznania i Wrocławia – nazwę delegatury miasta (dawnej dzielnicy) – w polu 11 – adres nietypowy należy podawać z największą możliwą dokładnością.

Rubryka 09 – podanie adresu zameldowania jest obowiązkowe. Jeśli rubryka ta pozostanie niewypełniona, oznacza to oświadczenie, że adresem zameldowania jest adres zamieszkania.

Rubryka 10 – oznaczeniem (firmą w rozumieniu Kodeksu cywilnego) osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko oraz ewentualnie inne dodatkowe określenia. Jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność również w formie spółki cywilnej – dane adresowe i PKD podaje zarówno swoje, jak i określone w umowie spółki.

Rubryka 11 – wpisać nazwę skróconą, jeśli istnieje.

Rubryka 12 – nie wcześniej niż data złożenia wniosku.

Rubryka 13 – do wypełnienia należy posłużyć się Polską Klasyfikacją Działalności (PKD 2007) i do dnia 31 grudnia 2009 r. Polską Klasyfikacją Działalności (PKD 2004) oraz kluczem powiązań PKD 2007 – PKD 2004; wgląd do Polskiej Klasyfikacji Działalności zapewnia organ ewidencyjny; standardowe klasyfikacje i nomenklatury są dostępne na stronie www.stat.gov.pl/Klasyfikacje. Gdy w rubryce 13 zabraknie miejsca, należy wypełnić część CEIDG-RD. Przeważający rodzaj działalności (wskazywany na pierwszym miejscu zarówno w kolumnie dotyczącej PKD 2007, jak i PKD 2004) jest określany samodzielnie przez wnioskodawcę na podstawie przewidywanych lub faktycznie uzyskiwanych największych przychodów ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) oraz towarów i materiałów.

Rubryka 14 – dotyczy zakładu głównego/siedziby. Jeśli rubryka pozostanie niewypełniona, oznacza to, że wnioskodawca deklaruje wykonywanie działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania i jego adres zamieszkania będzie powszechnie dostępny. Jeżeli przedsiębiorca posiada także inne miejsca wykonywania działalności lub oddziały, należy wypełnić część CEIDG-MW. W polu 10 adres nietypowy należy podawać z największą możliwą dokładnością.

Rubryka 15 – należy podać adres, na który przesyłana będzie korespondencja urzędowa. Jeśli pole to nie zostanie wypełnione, korespondencja urzędowa będzie wysyłana na adres wskazany w rubryce 14, a jeżeli i ta rubryka pozostanie niewypełniona – w rubryce 08.

Rubryka 16 – konieczne jest podanie tych danych, jeśli tylko wnioskodawca je posiada.

Rubryka 17 – liczba pracujących to liczba osób, które wykonują pracę przynoszącą im zarobek w formie wynagrodzenia lub dochód, bez względu na miejsce i czas jej trwania. Do pracujących zalicza się: osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy, pracodawców, tj. właścicieli jednostek prowadzących działalność gospodarczą (łącznie z pomagającymi członkami rodzin) oraz osoby pracujące na własny rachunek i osoby wykonujące pracę nakładczą.

Rubryka 18 – do zatrudnionych zalicza się osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy.

Rubryka 19 – dotyczy jedynie składek, do których poboru zobowiązany jest ZUS

Rubryka 20 – dotyczy jedynie rolników, którzy kontynuują ubezpieczenie w KRUS. Wypełnia ją rolnik (lub domownik rolnika), który podlegając ubezpieczeniu społecznemu rolników i podejmując prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej chce kontynuować to ubezpieczenie spełniając równocześnie poniższe warunki:

• podlega ubezpieczeniu w pełnym zakresie z mocy ustawy nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata,
• nadal prowadzi działalność rolniczą lub stale pracuje w gospodarstwie rolnym o powierzchni powyżej 1ha przeliczeniowego lub w dziale specjalnym,
• nie jest równocześnie pracownikiem, nie pozostaje w stosunku służbowym, nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty albo do świadczeń z ubezpieczeń społecznych,
• w sytuacji prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w ubiegłym roku podatkowym należny podatek z tej działalności nie przekroczył ustawowo ustalonej rocznej kwoty granicznej,

bądź zgłasza zmianę wpisu, informację o zawieszeniu działalności lub jej wznowieniu. Za rozpoczęcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej uznaje się także:

• wznowienie wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, której prowadzenie okresowo zawieszono,
• zmianę rodzaju lub przedmiotu wykonywanej działalności według PKD.

Rolnik (domownik rolnika), który zgłasza zawieszenie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub jej zakończenie podaje w rubryce 20 wyłącznie nazwę jednostki terenowej KRUS prowadzącej jego sprawy. Osoby, które w minionym roku nie prowadziły pozarolniczej działalności gospodarczej (nie współpracowały przy jej prowadzeniu) nie wypełniają pozycji 1.4 i 2 rubryki. Pozostałe osoby wypełniają odpowiednio pozycje tej rubryki wstawiając we właściwe kwadraty znak X.

Rubryki 21 i 22 – wypełniają przedsiębiorcy, którzy dokonują zawieszenia/wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

Rubrykę 23 – wypełniają przedsiębiorcy, którzy trwale zaprzestają wykonywania działalności gospodarczej.

Rubrykę 24 – wypełnia się w przypadku, gdy dokumentacja rachunkowa nie jest prowadzona we własnym zakresie.

W przypadku zaznaczenia rubryki 29, niezależnie należy dokonać zgłoszenia spółki cywilnej do naczelnika urzędu skarbowego (formularz NIP-2).

Do wniosku należy dołączyć wypełnione części CEIDG-RB, CEIDG-RD i CEIDG-MW, zgodnie z instrukcjami ich wypełniania. W przypadku składania wniosku przez pełnomocnika należy dołączyć pełnomocnictwo. Jeżeli pełnomocnikiem składającego jest kurator, do wniosku należy dołączyć postanowienie sądu o jego ustanowieniu.

Wypełniony wniosek należy podpisać. Pole „miejscowość i data złożenia wniosku” wypełnia organ ewidencyjny.

Pouczenie:

Za wykroczenia skarbowe dotyczące obowiązków ewidencyjnych, o których mowa w art. 81 Kodeksu karnego skarbowego, grozi kara grzywny.

Osoba prowadząca własną działalność gospodarczą ma kilka stałych obowiązków, których musi dopełniać co miesiąc. Do tych obowiązków należy, m.in. comiesięczne składanie deklaracji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Formularzem, który należy złożyć w ZUS, jest deklaracja ZUS DRA. Przedsiębiorca zobowiązany jest do jej złożenia, jeśli:

• zatrudnia pracowników, za których płaci składki (zawsze);  do ZUS DRA konieczne jest dołączenie deklaracji ZUS RCA, która stanowi raport imienny o opłacanych składkach. W tym wypadku termin płatności składek i złożenia dwóch deklaracji przesuwa się na 15-ty dzień następnego miesiąca;
• spóźnia się z płatnością składek (zawsze);
• był na zasiłku, zmienił tytuł ubezpieczenia lub ubezpieczenie nie obejmuje pełnego miesiąca (tj. od pierwszego do ostatniego dnia);
• nie zachodzą powyższe 3 punkty, konieczne jest złożenie pierwszą deklarację ZUS DRA za pełen kalendarzowy okres, tzn. ZUS DRA za pierwszy miesiąc składek liczonych od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca. Potem przedsiębiorca nie ma już obowiązku składania deklaracji. Wystarczy, że wyliczone składki opłaca w normalnym terminie, tj. do 10-ego dnia danego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Urząd skarbowy

Deklaracja PIT-5 – przedsiębiorca w ogóle nie skalda jej do US. Wystarczy wpłacenie do US (właściwego wedlug miejsca zamieszkania) zaliczki na podatek dochodowy w terminie do 20-ego następnego miesiąca/kwartału.

Deklaracja VAT-7 – należy ją złożyć do 25-ego dnia następnego miesiąca, natomiast VAT-7K do 25-ego dnia miesiąca następnego po zakończeniu kwartału. W tym samym terminie konieczne jest również zapłacenie ewentualnej nadwyżki podatku należnego (od sprzedaży) nad podatkiem naliczonym (od zakupów).

Deklaracja PIT-4 – nie ma konieczności składania jej w urzędzie skarbowym. PIT-4 stanowi raport zbiorczy podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników (płacenie podatku dochodowego za pracowników nie wymaga rozbicia na kwoty za każdego pracownika). Obliczoną kwotę wystarczy wpłacić na konto US do 20-ego dnia następnego miesiąca.

Deklaracja VAT-UE – generowana jest za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiły transakcje unijne. Deklarację w formie papierowej składa się do 15-ego dnia następnego miesiąca po okresie rozliczeniowym, a w formie elektronicznej do 25-ego dnia miesiąca.

Osoba, która prowadzi własną działalność gospodarczą zobowiązana jest do ponoszenia pewnych comiesięcznych zobowiązań finansowych. Należy do nich opłacanie składek ZUS – zarówno za siebie, jak i za pracowników, opłacanie podatku dochodowego – za siebie i za pracowników, oraz opłacanie podatku VAT.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Obciążenia wynikające z uiszczania obowiązków wobec ZUS nie są dla wszystkich jednakowe. Nowo-zarejestrowany przedsiębiorca, może płacić mniejsze składki ZUS przez pierwsze 24 kalendarzowe miesiące od momentu rozpoczęcia swojej działalności (prowadzonej po raz pierwszy). Przepisy mówią, iż taki przedsiębiorca może opłacać składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej przez siebie kwoty, nie niższej jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Podatek dochodowy

Wysokość podatku dochodowego w przypadku firm, które rozliczają się na podstawie KPiR, zależna jest od uzyskanego dochodu.

Podstawa obliczenia podatku w złotych:	Podatek wynosi:
do 85.528	18% – 556 zł 02 gr (kwota zmniejszająca podatek)
ponad 85.528	14839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł

Podatek liniowy

Stawka podatku liniowego w 2011 roku wynosi 19% od osiągniętego dochodu.

Podatek VAT

Przedsiębiorcy będący jednocześnie płatnikami podatku VAT, zobowiązani są do zapłacenia różnicy pomiędzy podatkiem wynikającym z ewidencji sprzedaży VAT a podatkiem VAT z faktur kosztowych.

Biuro Obsługi Klienta serwisu ifirma.pl pracuje od poniedziałku do piątku w godzinach od 9:00 do 20:00. Pytania można zadawać:

• telefonicznie pod numerami: 801 006 008 oraz 71 769 55 15,
• wysyłając pytanie na adres: bok@ifirma.pl,
• lub za pośrednictwem chatu online.

Osoby fizyczne, które zakładają własną działalność gospodarczą, mają do wypełnienia tylko jeden wniosek CEIDG-1. Wypełniony formularz CEIDG-1 należy złożyć w urzędzie miasta lub gminy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania przedsiębiorcy.

Wniosek CEIDG-1 można złożyć w czterech trybach:

• Złożenie formularza papierowego osobiście przez przedsiębiorcę lub jego notarialnie upoważnionego pełnomocnika.
• Wysłanie papierowego formularza wniosku listem poleconym wraz z notarialnym potwierdzeniem własnoręczności podpisu wnioskodawcy.
• Wysłanie drogą elektroniczną formularza CEIDG niepodpisanego bezpiecznym podpisem elektronicznym.
• Wysłanie drogą elektroniczną formularza podpisanego bezpiecznym podpisem elektronicznym.

W serwisie vat-r.pl możesz wypełnić interaktywny formularz CEIDG-1 i założyć firmę online.